అందుకేనా మరి నాకిన్నిగాయాలు చేసావు ...
కానీ నే వేణువైనా కాకున్నా..
నిశ్శబ్దానికి మువ్వలు గుచ్చావ్.....
నా ఒంటరితనానికి ఏమిచ్చావ్.....
సవ్వడెరుగని ఎద చెమ్మ తప్ప...
గాలికి సవ్వడిచ్చావ్ సరే...
మరి నా మౌనాన్నేం చేద్దామని...
నిశ్శబ్ద నిశీధిలో నిలబెట్టడం తప్ప...
మనసుకు నవ్వడం నేర్పావ్
నా కళ్ళను మర్చిపోయినట్లున్నావ్
నిదురైనా రానీకున్నావ్
నీలాగే ఆకాశానికి ఆనందమైనట్లుంది...
నిశి లేకున్నా తారలే ఏక ధారలై...
నను చీకట్లో ముంచేస్తూ
నీ చిలిపినవ్వు...నా కడ లేదు
కానీ అది కలతలఅమాశకు లొంగదు...
సంతసాల పున్నమికి పొంగదు ..
అచ్చం నన్నూరడించే నీ జ్ఞాపకాల ఆకశంలా..
ఏయ్ ఎక్కడున్నావ్ ఎంత పిలిచినా రాకున్నావ్!
నన్నీ నిశీధిలో ఉంచి మాయమయ్యావ్
నువ్ రానందుకే నేనే నీ దరికొస్తున్నా
సవ్వడెరుగని చిరుగాలినై...సందడించే ఎ(ద)ల పాటనై...
No comments:
Post a Comment