ఒక వసంతాన్ని లిఖించేటి
అద్భుత శిశిరంలా ఉన్నా…
నిను చూడగనే...
శీతల వనాలను దాటి
చిగురాకు భువనాల్లోకి పరుగెడుతున్నా….
చిత్రంగా నిను నాతో కొనిపోతూ ఉన్నా
నిను చూడగనే...
మండుటెండల సైతం మురిసి
కూసే గండుకోయిలనై ఉన్నా….
అదేంటో మరి... ఆ క్షణమే..
మరు మల్లియలాంటి నీ చూపు
అలవోకగా సోకి చల్లబడుతూ ఉన్నా….
నీ మువ్వలసవ్వడి విన్నా…
ఎండిన కుహరాన్ని విడిచి
పూలగాలి రెక్కలపై తేలియాడే
తొలితుమ్మెదనౌతున్నా…
నువ్ కనపడగానే అదేంటో మరి..
నాకు నేనెపుడూ కొత్తగానే పరిచయమౌతూనే ఉన్నా…
నీ కరస్పర్శ సోకిననాడు మాత్రమే
నాకు నేను అర్థమౌతానని అనుకుంటూ ఉన్నా…
ఎప్పుడో నా ఈ చిన్ని ఎద తోటకు ఈ మరుమల్లియ రాక …..
అప్పటివరకూ వాలిన గులాబీలే నా తోటకు తోరణాలిక…..
No comments:
Post a Comment